Hama 1 geschiedenis

Hama 1 en Apam (ETA) werden in 1965 op initiatief van de ouders gecreëerd: de heer en mevrouw Lambert, en Dr. Renée Portray, die toen president van Anham was. Het idee was voor die tijd innovatief: ze wilden mensen met een verstandelijke beperking toestaan ​​een volwassen leven te leiden als “normaal” mogelijk, dat wil zeggen om overdag te werken en “een thuis” te vinden in de avond in een kleine stedelijke structuur. Hun zorg was om ervoor te zorgen dat hun kind een ingelijste leefruimte kreeg “voor wanneer zij er niet zouden zijn”.

Het eerste “thuis” van de vereniging Hama werd gecreëerd dankzij de vrijgevigheid van het bedrijf P&V, voorheen “sociaal welzijn” genoemd, dat gaf in de vorm van een erfpachtovereenkomst, een gebouw gelegen op nummer 10 Ernest Cambierlaan in Schaarbeek. De eerste bewoner trad op 22 februari 1966 binnen, en geleidelijk trokken andere bewoners naar 20; alleen mannen, alle arbeiders. Toen ze terugkwamen van het werk, werden ze begroet door een echtpaar dat permanent in het huis woonde en er met de hulp van iedereen voor zorgde. In de hoofden van de oprichters was er geen sprake van professionals om toezicht op hen te houden, maar van een aanwezigheid van het gezin.

In de loop der jaren zijn de mentaliteiten en de educatieve benadering van mentale handicaps geëvolueerd. Onder leiding van mevrouw Thérèse Kempeneers in het begin en mevrouw Claire Pierreux werd vervolgens een team van 3 fulltime opvoeders en een parttime opvoeder gevormd om het dagelijks leven te organiseren en activiteiten in de avond te ontwikkelen. Sinds 1989 zijn veel inwoners gepensioneerd en zijn anderen vanwege hun leeftijd geleidelijk aan minder oud geworden. Als gevolg hiervan bleven meer en meer begunstigden overdag thuis en moesten aanpassingen voor het ouder worden van mensen worden overwogen. Momenteel heeft het huis slechts twee werknemers en 8 mensen wonen een dagcentrum bij. Het educatieve team heeft 16 werknemers (fulltime en parttime gecombineerd).

De toegenomen aanwezigheid van bewoners gedurende de dag heeft ertoe geleid dat het huis zijn dagelijkse organisatie aanpaste aan het ritme en de individuele behoeften van elk individu. Deze specifieke ondersteuning is nu een van de fundamentele projecten van Hama 1. Een ander belangrijk project is de overgang naar genderdiversiteit, die zich in 2005 heeft gemanifesteerd. Tot op heden bestaat de groep uit 6 vrouwen en 15 mannen. Onder hen werden verschillende paren gevormd.

De implementatie van deze nieuwe uitdagingen vereiste ook architectonische aanpassing. Aan het eind van de jaren negentig werd het pand niet langer aangepast aan de behoeften van de bewoners. In 1999 kocht de non-profitorganisatie het gebouw om de nodige werken uit te voeren en in 2001 begonnen belangrijke ontwikkelingen. De kelders zijn getransformeerd naar kantoren, een multifunctionele ruimte voor vergaderingen en activiteiten, een wasruimte, een wasserette en een werkplaats. De vloeren zijn ook getransformeerd om een ​​maximum aan individuele kamers en ruimtes geschikt voor koppels te bieden. Een medische ruimte op de begane grond zorgt voor de occasionele verzorging van 2 zieke of gewonde bewoners. Elke kamer heeft een wastafel. Op elke verdieping zijn badkamers uitgerust met hoogwaardige apparatuur. Een lift aangepast voor mensen met beperkte mobiliteit en een hefplatform zorgen voor een gemakkelijke toegang. Er werd ook een brandtrap gebouwd. Meer werk, inclusief de renovatie van sanitaire voorzieningen, wordt in 2016 uitgevoerd.

In het collectief project staan precieze details over het centrum, de doelstellingen en de middelen die daarvoor worden uitgetrokken. In de bijlagen zitten het huishoudelijk reglement en een voorbeeld van een gepersonaliseerde overeenkomst.